De consultatiedoos

Vorige week was het weer zover. Ik had een afspraak met mijn consultatiedoosvriendinnen. Dit keer had ik de doos der dozen. De uber doos. De doos van de bovenste plank. Ik had een afspraak voor Koen. Hij werd gewogen en gemeten. Nou blijkt dat zijn curve stagneert. Gelukkig! Onze grote beer is 5 maanden, weegt 7,8 kilo, heeft maat 68/74 en schoenmaat 18. Hij is net zo groot als een kind van 7 maanden. Maar nee, zijn lijntje liep naar beneden en dat is niet goed. Ik zeg nog enthousiast “Dat krijg je als je in het begin enorm hard groeit door de borstvoeding, dan stagneert het ergens.” Dat zag ik natuurlijk helemaal verkeerd. Hij moet wel zijn lijntje blijven volgen! Dat hij op een +2 lijn is begonnen en nu netjes tussen de 0 en de +1 lijn zit, is blijkbaar niet relevant. Dan beginnen mijn ogen te rollen en schreeuwt alles in mij: kijk nou es naar die jongen! Kijk es hoe heerlijk relaxt ventje er voor je zit! Ik moet nog een keer terugkomen om hem te laten wegen. Want tja aangezien onze volgende afspraak pas over een half jaar is, wil ze voorkomen dat zijn lijntje verder afbuigt. Ja hoor mevrouwtje, dit zou de eerste Van Til zijn die te licht is, dat denk ik ook ;). Als iemand nu zegt “hij is wel groot” antwoord ik “Nee hoor. Ik moet zelfs extra terugkomen om te kijken of hij niet te licht wordt.” De grap van de dag haha.”

Daarna was het priktijd. Gelukkig was onze lieve oma mee, want mijn mamahart heeft er op dat moment een beetje moeite mee als die naald dat beentje in gaat. Koen moest op het kussen liggen. “Hij kan beter op schoot zitten, dan zit hij rustiger.” Nee, hij moest op het kussen. Koen ligt daar en begint als een malle te spartelen. Hij denkt hè leuk spelen, daar heb ik zin in! Een fietser zou jaloers zijn op die beenbewegingen van hem. Zegt ze: “Hij kan beter op schoot zitten, ik kan zijn benen niet vasthouden. Zo kan ik niet prikken.” Joh! Told you so gnagnagna. Overigens héeft ze me er een partij langzaam over gedaan, niet normaal! Is dit niet je werk? Doe je dit niet dagelijks? Als ik zo langzaam zou werken, zou ik ontslagen worden.

Kinderwagen niet mee

Mijn relatie met de consultatiedozen is al begonnen toen Lisa net was geboren. Ik mocht niet met mijn kinderwagen naar binnen. Uh, hallo! Ik heb zware bekkeninstabiliteit, kan mijn kind amper tillen en jij verwacht dat ik de kinderwagen op de gang laat staan om vervolgens met kind en tas naar binnen te lopen. Hoe dan? Er zat een vrouw tegenover me, nou ja vrouw, ze was net 20, had blond haar en grote blauwe ogen. Bleek dat de arts te zijn. Zat ik daar als kersverse mama met vragen over de borstvoeding. Ze had geen flauw idee waar ik het over had. Ze vroeg hoe het met me ging en ik vertelde haar dat ik 11 voedingen had, waarvan 4 ’s nachts, al 4 weken lang. En dat ik gebroken was. Ik moest met een maatschappelijk werker gaan praten, want slaapproblemen zorgden voor stress en dat was niet goed voor mij en de baby. Hallo, ik ben net mama geworden! Ik heb geen maatschappelijk werker nodig, ik heb gewoon een paar nachten meer dan 3 uur slaap nodig. That’s it! Ze kwam met het goede advies om mijn kind voor een paar dagen bij iemand te laten logeren, zodat ik kon slapen. Serieus?? Uh, ze is 4 weken, ik geef volledig borstvoeding en ik heb 4 voedingen ’s nachts en jij adviseert om mijn kind een paar nachten uit logeren te brengen? Goed advies ja! Daar was onze band begonnen. Op dat moment besloot ik, ik kom hier alleen voor de prikken en verder heb ik hier niets te zoeken. Ik zit hier voor hun en niet voor mezelf. Als er iets is, ga ik wel naar de huisarts.

Hoeveel woordjes kan ze al?

Terug naar vorige week. Ik moest een afspraak inplannen voor Lisa voor het 2-jaar consult. Onze volgende afspraak staat pas met 3 jaar en 9 maanden, he lekker rustig. “Wat gaan jullie doen tijdens dat consult?” “Oh dan wegen en meten we haar en kijken we hoeveel woordjes ze al kan zeggen.” “Daar heb ik geen consult voor nodig” zei ik terwijl Lisa enthousiast kletsend door de wachtkamer liep. “Ik weeg en meet haar thuis. Ze kletst de oren van m’n kop, zingt liedjes, kan meer woorden zeggen dan een gemiddeld kind van 3/3,5, kan tot 10 tellen en zegt meerdere keren per dag mama boekje lezen en dat doen we dan ook.” En toch moest ik terugkomen. Dat denk ik ook ja.

We hebben het weer overleefd, ik heb weer met mijn ogen kunnen rollen om mijn grote consultatiedoosvriendinnen en was chagrijnig (ja dat kan bij mij ;)). En gelukkig hoeven we pas over een half jaar weer terug te komen.

Hoe zijn jouw ervaringen met het consultatiebureau? Heb jij ook van die nutteloze adviezen gekregen? Ik vind het leuk als je jouw ervaringen deelt!