Zwanger, een rondrennende peuter en zware bekkeninstabiliteit. Hoe dan??

Daar zat ik dan, of eigenlijk lag ik. Kon ik nog maar zitten dan was het nog te doen. Ik was ruim 20 weken zwanger en ging naar een cesar therapeut die gespecialiseerd is in bekkenklachten. Al weken had ik veel pijn. Nou had ik niet de illusie om pijnvrij door mijn zwangerschap te gaan (bij Lisa had ik ook klachten en die zijn nooit weggeweest), maar dit had ik niet verwacht!

De therapeut deed testjes om te kijken hoe erg mijn klachten waren en wat ik wel of niet kon doen. Als je een score van 45 hebt, heb je bekkeninstabiliteit. Ik had een score van 75. Ja, dat lees je goed, 75! Ik moest per direct plat om te voorkomen dat mijn klachten erger zouden worden. Dan ben je ruim 20 weken zwanger en kan je alleen nog maar liggen. Ik lag 18 uur per dag, best een uitdaging met een rondrennende peuter van toen 14 maanden. “Hoe dan” was de vraag die ik mezelf elke dag stelde. Nou zo …

Mijn grootste uitdaging

Wat ik de grootste uitdaging vond, was om Lisa de hele dag te vermaken. Ik ben een buitenmens en Lisa is dat misschien nog wel meer dan dat ik dat ben. Het was winter en ik kon alleen maar liggen. In het begin was ik vooral chagrijnig door alles wat ik niet kan. Daar werd het niet gezelliger op. Toen hebben we samen gekeken wat we liggend op de bank of in bed konden doen. Geloof me, daar word je steeds creatiever in! Boekjes lezen en liedjes zingen had ik al bedacht, maar daarmee kwamen we de dag niet door. In het grote bed met de knuffels verstoppertje spelen. Dan verstopte ik haar knuffel onder het dekbed en moest zij hem zoeken. Geweldig vond ze dat! Of een tent van het dekbed maken, handen-klap-spelletjes of dingen aanwijzen. “Waar zit je grote teen Lisa?”, “Wat zit er op je buik?” Of de kietelmachine, dan gierde ze het uit. Duploën deden we samen op de bank. Ik liggend op de bank, zij aan het tafeltje voor me. Waar zo’n IKEA Lack tafeltje van 4,95 al niet goed voor is ;). Zo maakten we ook puzzels of speelden we samen spelletjes.

Een peuter van 12 kilo de trap optillen, hoe dan? Dat werd een projectje zelf de trap oplopen. De eerste paar dagen zei Lisa: “Mama tillen?” “Nee lieverd, mama kan je niet tillen dat doet heel veel au. Je moet zelf lopen.” De eerste paar dagen deden we er een half uur over om boven te komen, maar hè ze liep wel zelf naar boven. Ook naar beneden ging ze zelf. Zitten en draaien en dan voetje voor voetje naar beneden.

In bedje leggen, nog zo iets. Ik weet niet of de makers van het ledikant nagedacht hebben hoe je dit met een zwangere buik moet doen, maar met bekkeninstabiliteit was dit helemaal onmogelijk! Gelukkig is PM heel inventief en heeft hij 2 spijlen uit haar bedje gezaagd. Nu kan ze zelf in en uit haar bedje klimmen, probleem opgelost. Ideaal!

Nog een tip van Flip. Als je de baby-inzet uit de Stokke kinderstoel haalt, kan een peuter er prima zelf op en af klimmen. Hetzelfde geldt voor de auto. Zij loopt aan mijn hand mee naar de auto, autodeur open en ze klimt er zelf in. Daarna zet ik haar vast. Zo ontdekten we elke dag iets dat we op konden lossen, heel fijn!

Lisa doen!

Wat ik mooi vind, is dat Lisa het nu echt leuk vind om dingen zelf te doen. “Lisa doen” staat met stipt op nummer 1 van de meest gezegde dingen hier in huis. Ze is super nieuwsgierig, niet bang en wil echt ontdekken hoe ze het zelf kan doen. Regelmatig loopt ze met PM of mijn schoenen rond en is ze aan het oefenen met aan- en uittrekken. Hetzelfde geldt voor onze kleding. Ondertussen kan ze haar eigen schoenen of broek aan en uit doen. De luier kan ze overigens ook zelf uitdoen, gelukkig zegt ze het wel als ze hem uit doet ;).

Nog zo iets moois, hoeveel woorden Lisa kent en vooral hoe ontzettend veel ze begrijpt. Laatst had ze haar luier uitgedaan en een ongelukje gehad. Het eerste wat ze zei toen ik beneden kwam, was “Lisa poep daar, mama opruimen”. Fijn dat je het even zegt lieverd ;). Ik vroeg haar ligt er nog meer poep? Als een ware Sherlock speurde ze de kamer af om na 5 minuten trots te zeggen “Nie meer poep, poep weg”.

Ondertussen is Koen al 16 weken en is hij een heerlijk relaxt ventje. Lisa is trotse grote zus en ik ben herstellende. Ik zit in de ziektewet en moet ‘trainen’ om weer achter de laptop te kunnen zitten. Een mooi moment om weer te gaan bloggen over wat me bezighoudt. Graag geef ik jullie een kijkje in mijn leven met een enthousiaste peuter van 1 jaar en 10 maanden, een baby van 4 maanden, een lieve man en een lijf dat herstellende is van bekkeninstabiliteit. En ik beloof je dat het eerlijke verhalen worden ;).

Ps. Ik ben nog bezig met de website.