2018 wat was je mooi en intens!

2018 wat was je mooi en intens!

31 december 2018 0 Door mamamarleen

Het jaar begon met een infectie en een buikgriep waar ik goed ziek van was. In de tweede week van januari had ik zodanig veel bekkenpijn en zat ik bij een specialist. Bij een score van 45 heb je bekkeninstabiliteit, ik scoorde 75. Ook had ik gemiddeld een 8 qua pijn. Het advies was om 2 weken te liggen en rust houden. Na die 2 weken was de pijn een tikkeltje minder, maar helaas was dat niet genoeg. Ik moest per direct plat en zoveel mogelijk liggen tot aan de geboorte. Ik was pas 22 weken zwanger, nog een lange weg te gaan.

4 maanden heb ik zo goed als plat gelegen. Ik lag 18 van de 24 uur. Mijn grootste uitdaging waren de dagen dat Lisa niet bij de gastouder was. Je wordt er wel creatief van om dingen te bedenken die je met een peuter van nog geen 1,5 op de bank of in bed kan doen. Ik heb heel veel meditaties gedaan, veel gelezen, veel nagedacht en veel naar het plafond liggen staren haha. Ik had nergens zin in. De dingen die ik wilde doen, kon ik niet doen en alle andere dingen voelde als een B-keus. Maar wauw wat heeft deze periode me veel inzichten gegeven! Zo heb ik geleerd om naar mijn intuïtie te luisteren, heb ik geleerd dat ik geen zwak lijf heb, maar juist een heel gevoelig lijf dat tegen mij praat, alleen luister ik er niet naar. Ook heb ik geleerd om hulp te vragen en dingen los te laten. En ik heb geleerd om keuzes te maken en nee te zeggen. Simpelweg omdat mijn lijf niet kon wat ik wilde.

Het grote moment
22 april was het grote moment daar, onze Koen werd geboren. Precies zoals ik het graag wilde en me had voorgesteld. Met 4,4 kilo was onze beer van een vent in 2 uur en 50 minuten geboren. Liefde. Trots. Overweldigend. Krachtig en vooral compleet. Dat was hoe ik me voelde.

De weken erna waren heel pittig! Koen is een heel relaxt ventje. Maar ik kon Lisa niet tillen en kon niet met Koen de trap af. De eerste 3 weken is er elke dag iemand in huis geweest. De weken erna kon ik letterlijk elke dag een stap meer. Man, wat was ik blij toen ik weer een blokje kon lopen, er ging een wereld voor me open! Met behulp van 4 specialisten, dagelijks bekkenoefeningen en zoveel mogelijk liggen, ging het elke week beter.

In die tijd heb ik ook geleerd om dankbaar te zijn. Voorheen nam ik alles voor lief, nu besefte ik me maar al te goed dat dingen niet zo vanzelfsprekend zijn. Ik ben heel dankbaar voor mijn lief die voor mij heeft gezorgd en me regelmatig een schop onder m’n kont gaf. Dankbaar voor onze vrolijke en gezonde aapies. Dankbaar voor mijn schoonmoeder die 2x per maand een weekend kwam. Dankbaar voor alle mensen die naar Enschede zijn gekomen. Dankbaar voor alle wijze lessen die ik heb mogen leren. Dankbaar voor de noodzakelijke rust die ik heb gepakt. En dankbaar voor elke stap die ik letterlijk weer kon zetten.

Afgelopen jaar heb ik ook veel losgelaten. Ik heb letterlijk veel gewicht losgelaten, ik ben 14 kilo lichter dan VOOR de zwangerschappen en 22 kilo in totaal. Daarvoor heb ik ook veel overtuigingen los moeten laten hihi. Ik heb het losgelaten om altijd maar te zeuren over mijn gezondheid en er niets aan te doen. Ik heb losgelaten dat ik als mama niet sexy kan zijn. Een baan die niet bij mij paste, heeft mij losgelaten. Eerst was ik boos, nu zie ik het als cadeau. En ik ben steeds meer aan het loslaten dat ik mee moet in de ratrace van sociale verplichtingen. Mijn lijf kon het simpelweg afgelopen jaar niet en ik merk dat het voor mij en mijn gezin veel beter is om selectief te zijn. Doen wat van mij wordt verwacht, mag ik nog meer loslaten.

In juli ben ik begonnen met bloggen voor MamaMarleen. Het doel was om weer op te bouwen naar 2×2 uur achter de laptop. Goed bedacht, maar in de praktijk was ik nog niet zo ver. Ik deed 3 dagen over 1 blog om de simpele reden dat ik maar max 20 minuten achter mijn laptop kon zitten. Daarna moest ik weer plat. Blijkbaar moest ik eerst lichamelijk sterker worden voordat ik dit op kon pakken. Met dank aan het UWV sport ik nu onder begeleiding van een fysiotherapeut. Een therapeut die alles goed op scherp heeft gezet. Hij zei letterlijk tegen me: Marleen je bent zo aan het mierenneuken met je bekkenpijn. Je bent zo gefocust op alles wat je lijf niet kan, dat je helemaal vergeten bent wat het doel is, namelijk genieten van het leven met je mooie gezin. Autsj die kwam keihard binnen!

Ook heeft hij me de Kaizen-methode geleerd. De Kaizen-methode gaat erover dat je veranderingen door kan voeren door ieniemienie kleine stapjes te zetten. Zo klein dat je hersens niet registreren dat je iets aan het veranderen bent. Maar wel elke dag en elke dag 1 ieniemienie stapje extra. Voor mij echt een eye-opener, want ik sta of 200% aan of uit. Ik heb geen tussenstand. Zo doe ik ondertussen elke dag 10 minuten yoga houdingen voor mijn rug, kan ik 5 minuten op de grond zitten en loop ik steeds vaker zonder bekkenband.

Nog 1 dag en dan ligt 2018 achter ons. Ik heb onwijs veel zin in het nieuwe jaar! Een jaar vol plezier en dingen doen waar ik blij van word. Ik heb een lijst gemaakt met dingen die ik 1 mei nog niet kon en nu wel kan, en die lijst is lang! Ik heb een balansplanner gekocht, dat geeft me inzicht in de verdeling tussen (fysieke) belasting en ontspanning. Verder heb ik een lijst gemaakt met 12 dingen die ik in 2019 ga doen waar ik plezier aan beleef. Ik start weer met 4 uur werken, 2 uur voor het fitnesscentrum en 2 uur thuis voor MamaMarleen. Ik heb de fitness met de fysio voor 3 maanden verlengd en ga straks 2x per week sporten. En ik ga weer wekelijks een yogales doen.

In 2019 focus ik me op:
– Plezier – Plezier in alle dingen die ik doe, weer leuke dingen doen met mijn lief, plezier met m’n aapies en plezier in een baan die bij mij past.
– Fit zijn – Ik blijf op deze manier eten. Het voelt goed en kost me weinig moeite. Ook blijf ik dagelijks de yogahoudingen en bekkenoefeningen doen en pak ik elke week 1 of 2 dingen via de Kaizen-methode aan.
– Duidelijkheid – Voelen wat voor mij belangrijk is en duidelijk zeggen wat ik nodig heb.

Ik ben er nog niet en heb nog een kronkelige weg te gaan. Zitten is nog steeds een uitdaging. Ik lig nog veel en heb snel pijn. Maar hè ook dat komt goed. Ik ben fit, sterk en zorg goed voor mezelf!

Dank je wel voor het lezen en je support van afgelopen jaar.
Ik wens je een schitterend 2019 vol plezier en liefde!